دوره 7، شماره 1 - ( بهار 1397 )                   جلد 7 شماره 1 صفحات 9-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Investigation of the Properties of Sodium Beta-Alumina Electrolyte in the Presence of Yttria Stabilized Zirconia and Niobium Oxide as Additives. Iranian Journal of Ceramic Science & Engineering 2018; 7 (1) :1-9
URL: http://ijcse.ir/article-1-570-fa.html
احمدی مقدم هاجر، پایدار محمد حسین. بررسی خواص الکترولیت سدیم بتا آلومینا در حضور افزودنی‌های زیرکونیای پایدار شده با ایتریم و اکسید نایوبیوم. علم و مهندسی سرامیک. 1397; 7 (1) :1-9

URL: http://ijcse.ir/article-1-570-fa.html


1- ، paaydar@shirazu.ac.ir
چکیده:   (3640 مشاهده)
سرامیک سدیم بتا آلومینا با خاصیت هادی یون سدیم به عنوان الکترولیت در باتری­های سدیم سولفور استفاده می­شود. دست یابی به الکترولیتی با هدایت یونی و خواص مکانیکی مناسب در طی فرآیند ساخت اهمیت زیادی دارد. در این تحقیق، تأثیر استفاده همزمان از دو افزودنی شامل زیرکونیای پایدار شده به صورت جزئی با ایتریم و اکسید نایوبیوم بر خواص سرامیک سدیم بتا آلومینا مورد بررسی قرار گرفته است. پودر سدیم بتا آلومینا با روش حالت جامد زتا سنتز گردید و نمونه­های دیسکی شکل با روش پرس تک محوره تهیه گردید. از پراش پرتو اشعه ایکس برای بررسی فازها، میکروسکوپ الکترونی روبشی برای مطالعه ریز ساختار نمونه­ها، تست حلقه بر روی حلقه برای اندازه گیری استحکام شکست و از امپدانس برای اندازه گیری هدایت یونی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که هدایت یونی و استحکام شکست سرامیک سدیم بتا آلومینا در حضور این دو افزدونی بهبود یافته است. افزایش هدایت یونی را می­توان به افزایش دانسیته و یکنواختی ریز ساختار نسبت داد. حضور ذرات زیرکونیای پایدار شده با ایتریم به دلیل ایجاد ممانعت برای رشد ترک، منجر به بهبود خواص مکانیکی این الکترولیت می­شود.
متن کامل [PDF 1869 kb]   (658 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سراميک‌هاي زیستی (بیوسرامیک‌ها)
دریافت: 1397/7/2 | پذیرش: 1397/7/2

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.