بدنه‌های کوراندوم-مولایتی از نظر دیرگدازی تحت بار و مقاومت در برابر خزش اهمیت فراوانی در صنعت دارند. به منظور بهبود زینتر این بدنه‌ها و همچنین کنترل ریز ساختار از افزودنی‌های مختلف استفاده می‌گردد که در این پژوهش تاثیر افزودن بورات آلومینیوم به تنهایی و بورات آلومینیوم و منیزیا باهم بررسی شده است. بورات آلومینیوم مصرفی توسط سنتز احتراقی با استفاده از محلول حاوی نیترات آلومینیوم، اسید بوریک و سوخت گلایسین تهیه شد. بدنه‌های کوراندوم-مولایت از مواد اولیه آلومینای تبولار، آلومینای گاما و کائولن دیاموند بهمراه افزودنی‌های مورد نظر پس از پرس کردن و پخت در دماهای مختلف 1550-1400 تهیه شدند. نمونه‌های بدون افزودنی پس از پخت در 1550 دارای استحکام خمشی MPa38 و چگالی نسبی %88 و فازهای اصلی کوراندوم و مولایت و فاز فرعی کوارتز بودند که پس از افزودن بورات آلومینیوم به میزان %5 وزنی، استحکام خمشی به MPa25 و چگالی نسبی به %87 رسید که نمایشگر کاهش زینتر بود که بدلیل دیرگدازی بیشتر بورات آلومینیوم نسبت به مولایت بود. به منظور بهبود زینتر و ریزساختار از مخلوط‌های مختلف بورات آلومینیوم و منیزیا به میزان %5-1 وزنی استفاده شد که نمونه دارای %5 مجموع دو افزودنی پس از پخت  در دمای 1550 استحکام خمشی حدود MPa 115 و چگالی نسبی حدود %5/95 با فازهای بورات آلومینیوم و پیروپ (3MgO.Al₂O₃.3SiO₂) و احتمالا بورات منیزیم (2MgO.B₂O₃) علاوه بر فازهای اصلی کوراندوم و مولایت بود. نتایج ریزساختاری نمونه فوق نمایشگر حضور سوزن‌های درهم تنیده طویل و کوتاه مولایت و احتمالا بورات آلومینیوم در بین ذرات کوراندوم بود.